Ik heb twee ongepantserde witte landcruisers staan, maar iedereen in welk oorlogsgebied ter wereld ook weet dat een witte landcruiser van een ontwikkelingsorganisatie is en dus naar keuze met rust gelaten, overvallen of opgeblazen kan worden. Je rijdt dus alleen in een witte landcruiser als die gepantserd is, maar die heb ik niet en krijg ik ook niet in Farah. Als je ongepantserd rondrijdt, moet je zo onopvallend mogelijk zijn en een auto nemen die iedereen heeft. Ik droom nog steeds van een eigen Landrover Defender of zelfs een Amerikaanse truck zou me nog gelukkig maken, maar dat is allemaal niet aan te raden (in andere provincies weer wel, etc. etc.). De gewenste Corolla moet zelfs niet nieuwer zijn dan het jaar 2003: die zijn er hier wel, maar vallen op.
Ik heb mijzelf nu dus beprekt tot drie eisen die mijn auto bijzonder maken en veel duurder. Noodzakelijk zijn voor mij een werkende airconditioning (het is hier 47 graden); een documentje dat toestaat dat ik tussen districten en provincies mag bewegen (lijkt me nuttig) en; (tadaa) een kenteken (hebben er maar weinig, maar de laatste keer dat auto’s werden gecontroleerd op registratie liep hier uit op een bloedbad en massa-demonstratie..toch lijkt het me handig). Niet teveel gevraagd toch? Blijkbaar wel, de auto zal uit een andere provincie moeten komen.
Nu nog een chauffeur uitzoeken, dat is vast een eitje: hij (want een zij mag niet) hoeft alleen Engels, Dari en Pashto te spreken, van een familie of stam zijn die nergens in de provincie ruzie hebben, geen strafblad hebben, geen bekende links met bepaalde groepen te hebben, maar wel iedereen kennen, niet te erg vasthouden aan gebedstijden en ik moet ‘m aardig vinden en hij zo gek zijn met een international rond te rijden. O ja en een rijbewijs, ook al zoiets exotisch.
